Violations of HR - Refugees in Greece

In recent years we are facing an unprecedented and massive new refugee phenomenon. A refugee is a person, who has fled his country of origin because of grounded fear of persecution due to:

• Race
• Religion
• Nationality
• Political Belief
• Membership in a social or cultural group

Refugees differ from immigrants, who, legally or not, voluntarily leave their homeland in search of better living conditions. Since life in their homelands is unbearable these people will overwhelm Europe and, of course, Greece.  It is not possible to safeguard the Aegean, the Evros and the borders with Albania, Fyrom and Bulgaria. 

Refugees arrive in Greece in a state of despair having left their families to escape the risk of imprisonment and execution. Most of them have a traumatic experience of having seen relatives, friends, partners being imprisoned, disappearing or even being executed.

Moreover, they face serious problems of survival because they lack resources, family and social ties and communication due to language and cultural differences. These people will remain without papers, work and access to the social structures. They are forced to resort to “ghettos” in deprived neighborhoods, such as St.Panteleiomon in Athens or in imprisoned camps, as the Afghan camp in Patras and Lavrion. The refugees from Afghanistan, Pakistan, Sudan and Somalia have no way back; their path will never be safe.

Are the refugees entitled to rights and fundamental freedoms?
Certainly, refugees have rights which should be respected prior to, during, and after the process of seeking asylum.

Respect for human rights is a necessary condition for both preventing and resolving today's refugee flows.

In practical terms, the task of international protection includes the prevention of refoulement, assistance in the processing of asylum seekers, providing legal counsel and aid, promoting arrangements for the physical safety of refugees, promoting and assisting voluntary repatriation, and helping refugees to resettle.

The rights to protection include:

• the right to life,
• protection from torture and ill-treatment,
• the right to a nationality,
• the right to freedom of movement,
• the right to leave any country, including one's own, and to return to one's country, and
• the right not to be forcibly returned.

These rights are affirmed, among other civil, political, economic, social and cultural rights, for all persons, citizens and non-citizens alike, in the Universal Declaration of Human Rights, the International Covenant on Civil and Political Rights, and the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights which together make up the International Bill of Human Rights.
(a) "No one shall be subject to arbitrary arrest, detention or exile" (Universal Declaration of Human Rights, article 9);
(b) "Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution." (Universal Declaration of Human Rights, article 14);
(c) "Everyone has the right to a nationality" (Universal Declaration of Human Rights, article 15);
(d) "Everyone has the right to freedom of movement and residence within the borders of each State" (Universal Declaration of Human rights, article 13; International Covenant on Civil and Political Rights, article 12).

 

Three issues are giving rise to concern.

1. The disturbing tendency to close doors to asylum-seekers.
2. Intolerance, racism, xenophobia, aggression, national and ethnic tensions and conflicts during the process of applying for asylum and also after refugee status has been granted
3. The persistence of human rights violations in countries of origin and the need to address those violations before refugees can be voluntarily repatriated.

Written by the pupils Martha M., Nelly Z., Stella D., Ariadni P., B’ class, 2012

  

 Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε ένα μαζικό φαινόμενο, το φαινόμενο των προσφύγων. Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι που έχουν φύγει από την χώρα καταγωγής τους έχοντας τον φόβο καταδίωξης, εξαιτίας:

•  της Φυλής τους
•  της Θρησκείας τους
•  της Εθνικότητας τους
• των Πολιτικών τους πεποιθήσεων ή
• της συμμετοχής τους σε εναλλακτικές κοινωνικές ή πολιτιστικές ομάδες.

Οι πρόσφυγες διαφέρουν από τους μετανάστες που, νόμιμα ή όχι,  αφήνουν την πατρίδα τους για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Αφού η ζωή στην πατρίδα τους είναι τόσο ανυπόφορη, αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο στην Ευρώπη και, φυσικά, στην Ελλάδα, της οποίας τα σύνορα δεν είναι δυνατόν να φυλαχθούν κατάλληλα. Τα νησιά του Αιγαίου, ο Έβρος, τα σύνορα με την Αλβανία, την Π.Γ.Δ.Μ (Fyrom) και την Βουλγαρία κατακλύζονται από πρόσφυγες, που ζητούν πολιτικό άσυλο.

Οι πρόσφυγες φτάνουν στην Ελλάδα σε μια κατάσταση απελπισίας, έχοντας αφήσει τις οικογένειές τους για να ξεφύγουν από τον κίνδυνο της φυλάκισης και της εκτέλεσης. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη μια τραυματική εμπειρία έχοντας δει συγγενείς τους, φίλους και συνεργάτες να φυλακίζονται, να εξαφανίζονται ή ακόμη και να εκτελούνται.

Επιπλέον, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης λόγω στέρησης πόρων, οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών, λόγω γλωσσικών και πολιτισμικών διαφορών που έχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, τις περισσότερες φορές, θα παραμείνουν παράνομοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς δικαίωμα να εργαστούν και να έχουν πρόσβαση στις κοινωνικές δομές. Αναγκάζονται να καταφεύγουν σε «γκέτο» σε υποβαθμισμένες γειτονιές, όπως Άγιος Παντελεήμονας στην Αθήνα ή κρατούμενοι σε στρατόπεδα, όπως πρόσφυγες από το Αφγανιστάν διαμένουν σε καταυλισμό στην Πάτρα και το Λαύριο. Οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Σουδάν ή τη Σομαλία δεν έχουν γυρισμό. Η πορεία τους και το μέλλον τους δεν θα είναι ποτέ ασφαλή.

Άραγε οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα και βασικές ελευθερίες;

Βεβαίως οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα, που πρέπει να τηρούνται πριν, κατά τη διαδικασία της αίτησης ασύλου, αλλά και μετά.

   

Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για την πρόληψη όσο και για την μείωση των ρευμάτων προσφύγων σήμερα.

Σε πρακτικό επίπεδο, το έργο της διεθνούς προστασίας περιλαμβάνει την πρόληψη της επαναπροώθησης, τη βοήθεια στη διαδικασία για άσυλο, την παροχή νομικών συμβουλών και βοήθειας, την προώθηση ρυθμίσεων για τη σωματική ασφάλεια των προσφύγων, την προώθηση και υποβοήθηση εκούσιου επαναπατρισμού, καθώς και τη βοήθεια για επανεγκατάσταση.

Το δικαίωμα στην προστασία περιλαμβάνει:

•  το δικαίωμα στη ζωή,
•   την προστασία από τα βασανιστήρια και τη κακομεταχείριση,
•  το δικαίωμα στην ιθαγένεια,
•  το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας,
•  το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης και της δικής του, και να επιστρέψει στη χώρα του,
• και το δικαίωμα να μην εξαναγκάζεται να επιστρέψει.

Τα δικαιώματα αυτά επικυρώθηκαν, μεταξύ άλλων αστικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, για όλα τα άτομα, στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, που μαζί συνθέτουν την Διεθνή Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

(α) «Κανείς δεν υπόκειται σε αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση ή εξορία» (Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 9)

(β) «Καθένας έχει το δικαίωμα να ζητά και να απολαμβάνει άσυλο σε περίπτωση διωγμού του από τη χώρα του." (Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 14)

(γ) «Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας» (Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 15)

(δ) «Καθένας έχει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και διαμονής εντός των συνόρων του κάθε κράτους» (Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 13, Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, άρθρο 12).

Όμως τρία ζητήματα  προκαλούν ανησυχία :

1. Η ανησυχητική τάση να κλείνουν τις πόρτες στους αιτούντες άσυλο.

2. Η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, οι επιθέσεις, εθνικές και εθνικιστικές εντάσεις και συγκρούσεις κατά τη διάρκεια της διαδικασίας υποβολής αίτησης για άσυλο, αλλά και μετά το καθεστώς του πρόσφυγα το οποίο έχει χορηγηθεί.

3. Και τέλος, η επιμονή των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες καταγωγής και η ανάγκη να αντιμετωπιστούν αυτές τις παραβιάσεις πριν οι πρόσφυγες μπορούν να επαναπατριστούν εθελοντικά.

Επιμέλεια: Μάρθα Μ., Νέλλη Ζ., Στέλλα Δ., Αριάδνη Π. της Β’ τάξης, Μάρτιος 2012